اثرات تمرین هوازی بر برخی شاخص‌های التهابی بیماران آرتریت روماتوئید

  سابقه و هدف: ابتلا به بیماری آرتریت روماتوئید ( Rheumatoid arthritis, RA ) در هر سنی ممکن و شیوع آن در زنان بیش از مردان است. شیوع بیماری‌های قلبی- عروقی و مرگ و میر ناشی از آن در بیماران RA در مقایسه با افراد غیر مبتلا، به دلیل کم تحرکی قابل توجه آن‌ها بیش‌تر است. اثرات تمرین‌های هوازی بر بیماران RA به روشنی معلوم نشده است. به همین دلیل، هدف این مطالعه بررسی اثرات 8 هفته تمرین هوازی بر بیماران مبتلا به RA بود.   مواد و روش ‌ ها: 23 نفر از زنان مبتلا به RA (میانگین سن 73/7±96/51 سال و وزن 10±37/72 کیلوگرم) که بیش از 3 سال از محرز شدن بیماری آن‌ها می‌گذشت و هیچ نشانگانی از ابتلا به بیماری‌های شناخته شده قلبی- عروقی در آن‌ها وجود نداشت، به طور داوطلبانه، در این مطالعه شرکت کردند. آن‌ها به صورت هدفمند به دو گروه شاهد (12 نفر) و مورد (11 نفر) تقسیم شدند. گروه مورد، توانایی انجام تمرین هوازی رکاب‌زنی بر روی دوچرخه ثابت را داشت (8 هفته 3 جلسه‌ای). آزمودنی‌های انتخاب شده داروهای یکسانی مصرف می‌کردند. نمونه‌ی خون آزمودنی‌ها در دو مرحله‌ی پیش از شروع 8 هفته تمرین هوازی و پس از آن گرفته شد. مقدار سرمی پروتئین واکنشگر C-(C-reactive protein, CRP) ، فیبرینوژن و فاکتور روماتوئید (Rheumatoid factor, RF) با روش‌های استاندارد اندازه‌گیری شد.   یافته ‌ ها: 8 هفته تمرین هوازی به طور معناداری CRP ، شاخص توده بدنی و فیبرینوژن را در گروه مورد ولی نه گروه کنترل نسبت به قبل از تمرین کاهش داد (001/0 P £ )، اما تغییرات RF معنادار نبود (488/0= P ). تفاوت‌های بین گروه مورد و شاهد در هیچ متغیری معنادار نبود.   نتیجه ‌ گیری: با توجه به یافته‌های این تحقیق می‌توان گفت که تمرین هوازی ممکن است التهاب را کاهش داده و در نتیجه در پیش‌گیری از وقوع بیماری‌های قلبی- عروقی در بیماران RA نقش مهمی داشته باشد. بنابراین، استفاده از آن به عنوان یک روش مفید جهت کاهش دوز داروهای آنتی‌التهابی توصیه می شود.  �